d-2

Vreemd gevoel allemaal,
nog twee dagen en ik ben weg, maar ik voel me daar niet speciaal om.
Het is zoals op een springplank aan een zwembad te staan, maar niet te kunnen zien of er water in het zwembad is.
Op S. na heb ik van iedereen kunnen "afscheid" nemen zoals ik het had gewild. Soms waren daar een beetje overtuiginbgskracht en lange autoritten voor nodig. Maar dat heb ik voor sommige mensen zeker over. Ook de anderen die ik zal missen hebben nog wel iets laten weten. Voor al diegenen die zich niet aangesproken voelen, ik bedoel jullie dus ook! Geen fotos vandaag want mijn fototoestel zit al ingepakt. Het allermooiste (de sneeuw) is toch weg ondertussen, dus veel indrukwekkend Belgisch fotomateriaal zal er niet meer bijkomen.
Wat doet een mens zoal nog de laatste dagen voor hij vertrekt?
Op youtube naar filmpjes en muziekskes kijken die ge gaat missen
(coupling en muziek van De kreuners en jaja ZELFS Clouseau... maar vooral Herman van Veen, Wim De Craene, Ramses Shaffy, en al die grootheden...)
voetballen (jah ik moest toch nog eens op een bal getrapt hebben)
snookeren (uit verveling? want snookeren onder een stroboscoop is niet fijn))
met mensen proberen af te spreken (ondanks ziektes, blokinspanningen, en andere onderuitkruip technieken)
en natuurlijk inpakken...
en terug uitpakken...
en opnieuw inpakken...
en wegen en opnieuw herverdelen...
en nog eens uitpakken voor het plezier
en uiteindelijk nog eens moeten inpakken omdat ge het nu toch weer uitgepakt hebt,
en nu krijg ik nog een foto boekje van mijn metekindje dus moet ik dat weer inpakken...
Om te weten dat ik totdat het vliegtuig opgestegen is het gevoel ga hebben dat ik iets vergeten ben.
Vandaag met L., K. en B. mijn grootvader gaan bezoeken, en dan naar mijn metekindje. Ze begint mijn aanwezigheid al een beetje meer te apprecieren: in plaats van te huilen terwijl ze op mijn schoot zit, is ze nu beginnen huilen nadat ze een hele poos op mijn schoot had gezeten, en de hik had.
Morgen een goeie stevige papa - spaghetti (voort recept moet ge bij hem zijn), Mijn grootvader nog een allerlaatste keer gaan dagzeggen en 's nachts waarschijnlijk Frietjes eten(Fernandke?).
Twee boodschapjes doen (nen Deo en wat chocolat)
Wat laatste telefoontjes plegen,...
Mijn valiezen definitief inpakken.
Een klapke gaan doen met mijn buren
Veel G. de Kat spelen.

en natuurlijk deze Blog eindelijk openbaar maken...
want daar werd toch naar gevraagd
Ik verklaar deze Blog officiëel voor geopend!
*knipt virtueel lintje door*

Als ik er morgen niet meer toe kom, dan zeg ik u al:
Tot in Uganda

d-6.2

sneeuwfotos:

de sneeuwman van mijn Kroatische buren



In een klein besneeuwd stationnetje



Park Georges Henri By snow, By night



in een centraal stationetje

d-6

de sneeuw smelt
spijtig genoeg
voor de verandering smijt ik er nog wat fotos op van de vorige dagen.



er wordt ijverig in mijn mooie blauwe boekje genoteerd door A. en K. en M.(associal)





Maar jaaaah de "en face" is de naam van een bar, zelfs een gezellige bar, en mij maar niet willen geloven he.



Ook nog eens een snookje gaan placeren, kwestie van de dingen die ik ga missen toch nog nekeer te doen.



en deze kon natuurlijk niet ontbreken
mijn metrotje...

d-8

alles vlot goed
batterij besteld
stekker addapter geregeld (Mr. stekkerwinkel had nog nooit een israelische stekker gezien)
externe harde schijf in orde
...

het belangrijkste staat al op de harde schijf: mijn muziek.

verder nog wat administratie ingescand
van de bank te horen gekregen dat ik een kredietkaart op mijn buik mag schrijven.

en vanavond gaan eten en drinken met de mensen die nog eventjes wilden afscheid nemen, of van wie ik nog wilde afscheid nemen.
met als allermooiste verassing het postkaartje van I., A. en E. (merci les fifilles)
en mooiste idee, het "notes" boekje uit de Hema van M.H. en F. (waarin ik uren leesplezier ga beleven, zeker op het vliegtuig)

voor al diegene die er niet bij waren,
nog steeds welkom.

d-9

De voorbereidingen vlotten goed.
morgen:
*naar de bank een krediet kaart proberen te verzilveren
(als dat lukt ook zorgen dat er genoeg geld beschikbaar is)
*nog wat computeraccesoires gaan halen.(dictafoon tasje, USB-hub, extra batterij,...)
*adaptoren voor de lokale stopcontacten.
*mijn voledige administratie inscannen.
*en tjah nog wel een boel dingen...

's avonds:
het laatste avondmaal

inleiding

Daniel Maes, derde jaar student medische beeldvorming aan de HUB-Ehsal in Brussels Belgie.
Drie maand en half stage in Mulago Hospital in Kampala, Uganda. (29 december 2009 tot 15 april 2010)