allee dan toch maar

Wel ik moet toch af en toe iets laten horen
mijn drie weken op de diensten radiologie zijn afgerond(Assesment center, Uganda Cancer Institute en 2nd Floor, dat is gewoon de algemene dienst radiologie) over het algemeen overal hetzelfde werk. Vooral CXR (=thorax enkel face geen profiel) en af en toe een lumbaale of een cervikale, en daartussen nog wat klein en middelgroot bot. Vooral Osteomyelitis dan. Wat fracturen betreft, heb ik alles gezien: non-union, mal-union, angulation, pseudogewricht,....
Momenteel schrijf ik een verslagje over mijn ervaringen op deze diensten, mijn voornaamste bezorgdheden zijn radiation protection en gewoon algemeen gedrag.(maar dat valt makelijk weg te argu,menteren onder Cultural Differences)
ook wat fotos gemaakt van de diensten radiologie






Dit weekend inderdaad in Kampala gebleven, maar donderdagavond laat gaan eten bij een lokale kennis(Ben) dat werd 3u, vrijdag naar het ziekenhuis, voor de eerste keer heel dicht in contact gekomen met de harheid van het leven en de dood, 's avonds was de laatste avond van Amanda(de op een na enigste persoon die hier langer dan mij is) dus moest ik wel uitgaan, nachtje doorgedaan(omdat ik niet kon slapen) en 's morgens Amanda uitgewuifd en gaan joggen en wat rondgehangen
het werd weer laat en zondag naar Entebbe, naar de Uganda Wildlife Education Center en de Botanical Gardens. Mooi maar vermoeiend.





gisteren voor het eerst naar Kampala Hospital geweest voor mijn stage CT en ik ga er ook MRI bijdoen, want het aantal onderzoeken is redelijk laag
de toestellen zijn redelijk mooi en nieuw, maar enkel de elite kan het zich permiteren Alles is van GE behalve de oude conventionele zaal (Toshiba buis) PACS of netwerken bestaan hier niet... dus alles wordt geprint.

de grote troepen fotos komen op FB maar hier zijn het telkens maar 5 fotos die ik kan uploaden. mijn excuses Jef

en Bram, als we al drie jaar over POP aant zagen zijn omdat het teveel schrijven is moet ge nu niet met dat argument afkomen he :-P

voor de schoolmensen:
Jah ik maak het goed, alles gaat goed, het is warm het is mooi en het is Uganda....
(ah en jah ik neem mijn malaria pilletjes)
ah en ik eet erg goed
(laatste serie fotos voor de dag, vooral voor bezorgde familie)

Einde van deze blog

Goedemorgend,
dit is nutteloos
ik beleef geen plezier aan het maken van deze blog
mijn fotos staan op FB dat is makelijker en sneller
ik zal me op deze blog enkel nog beperken tot het minimale waar deze oorsronkelijk voor diende:
met name de school laten weten dat ik alive and kicking ben

IK BEN ALIVE AND KiCKING

en jah ik neem mijn Lariam

Ik begin te wennen aan de situatie in het ziekenhuis
vorig weekend Murchinson Falls gedaan
volgend weekend plan ik rustig in Kampala te blijven
veel werk voor ziekenhuis en school
en veel te veel connecties aan het uitbouwen(huis-hospitaal-reizen.... gerelateerd)

ik maak het goed
natuur is prachtig
de stereen ook

PS: het blauwe boekje wordt ijverig volgeschreven en zal de lezers zeker bevallen

Murchinson Falls

de waterval (voordat ik mijn fototoestel wegstak voor de plensbui) Al het water van de Nijl door een geul van aper 7m breed en 44m diep
Immens spektakel


giraf(allee echt?)


Fish Eagle(echt de mooiste vogel volgens mij)



Lolifant die me doet denken aan chocolade


PUMBAAAAAA en familie

trip week 1 Jinja

Bujugali Falls


Mountainbike Track
voor de zekerheid toch maar gevraagd of het langs daar was, en dat was het wel degelijk, lans een kant prikkeldraad op minder dan een meter en andere kant een 5m diepe helling.
Zalig gefietst


Naaar....
De Source van de Nijl!!!! prachtige plek
ga ik zeker nog eens naartoe om langs alle kanten opt gemak mooie fotos te maken.



Ontbijt voor een Euro ongeveer(of twee) wat hier een redelijk normale prijs is....


Zonsondergang van op de campground van Nile River Explorers

Voor als je Belgie mist

Enkele beelden uit Belgie die ik ga missen


Vanderveken



Roodebeek



Georges Henri




Mijn nieuwjaarssouper
daar kan niemand van jullie aan tippen...
plus tot een gat in de nacht uitgeweest met een bende extreem coole mensen

Eerste lading Fotos

Na veel geazaag van velerlei wezens.... de eerste fotos
week 1:
een vlinder in de tuin, Zoveel insecten en vogels,....
het witte gebouw met de toren is Main Building van de universiteit, en dat is mijn buur. dat staat boven op een berg dus dat is makelijk te orienteren....
het andere gebouw (in kikkerperspectief) is mijn huis
bord met eten in en lokaal restaurantje ZAAALIG (ik dnek dat het Pilau rijst was en beef )
Zoals het mij betaamt, lokaal festivalsfeertje opgesnoven

aan de slag - of we go

d6 (lariam dag)
Hop naar het ziekenhuis, lang wachten voor niets, in de hoop ergens te worden opgepikt om mijn programma te bespreken.... dan maar besloten om gewoon naar de dienst te gaan en daar te beginnen werken. enorm onder de indruk van de chaos en de taal en de organisatie. tijdens een onderzoek staan er soms meer als 5 mensen in de onderzoeksruimte (bijna ondenkbaar in Belgie) De onderzoeken gebeuren voornamelijk door studenten die er vrijwillig ervaring komen opdoen, of toch als ik het goed begrepen heb.
Nog maar heel weinig zelf kunnen doen.
De zaal (conventionele rx) waar ik stond heeft een Shimadzu R-20J (http://www.shimadzu.com/products/medical/radio/index.html) erg vergelijkbaar met onze siemens en philips toestellen. Dit toestel is echter kapot dus gebeuren alle opnames met een mobiel toestel(Villa sistemi medicali - AR30 voor de specialisten: http://www.delmedical.com/cgi-bin/r.cgi/b_productdetail.html?SESSION=NNmsMmOua5&ProductID=15 ). Het is moeilijk uit te leggen, maar de positionering en de "geometrie" van de buis tegenover de wandbucky zijn verschrikelijk. Maar goed tegen 15h is men wel klaar met werken,... nog eventjes wachten en dan opruimen en opkrassen.
Het werd tijd om mijn volgende 50EUrobiljet te gaan omwissellen, erg verkeerd en fout en verloren gelopen, maar uiteindelijk toch geraakt waar ik moest zijn. Verloren lopen is de beste oefening om je orientatievermogen te trainen.
thuisgekomen rijst met soep gekookt en gaan slapen => Afgepeigerd.

d7
Opnieuw naar het ziekenhuis, nu liepen er nog meer studenten rond. Na een tijdje met S. naar het assesment centre geweest. Dit is de radiologie van de "dagkliniek" zo ongeveer. hier een redelijk recent Phillips Bucky (http://www.healthcare.philips.com/me_en/products/xray/products/radiography/analog/buckydiagnost/index.wpd) toestel, op de wandbucky stond echter een andere naam en op de console stond nog een andere naam,... maar dit toestel werkte tenminste nog goed. en de beelden waren hier ook opvallend beter dan op de andere dienst. Ik begon een beetje te helpen en te interageren waar mogelijk, maar al de mensen die Luganda spreken kan ik niet helpen, wel geleerd om te zeggen: "diep inademen", "stop", en "dankuwel" dat is een begin.
De radiographer van deze dienst vraagt me om in Belgie achter tweedehands casettes te vragen en eventueel een "name-printer" voor een prikje, omdat hij een eigen "clinic" plant op te starten. Dat is hier de normaalste zaak van de wereld. als iemand die dit leest al ana iets denkt... wees welkom om het mij te laten weten.
Ook hier zit het werk erop tegen 15h30.
Wat blijkt bij thuiskomst, A., de nieuwste aangekomen bewoner van Edge House is jarig vandaag, dus we worden geinviteerd op een etentje(heerlijke Porc sticks en tomaat-ajuin-paprika salade) gevolgd door een danceke placeren in een plek called "Rouge" (veel te westers naar mijn zin) Maar duizend keer indrukwekkender:
tijdens het "dineetje" krijgen we te horen van M.(een zweedse verpleegster die morgen vertrekt na 4 maanden Mulago) en S.(een lokale Ugandese Kampalaan) dat ze morgen trouwen voor dat ze vertrekt. we zijn van harte uitgenodigd voor de lunch... Iedereen valt van zijn/haar stoel van verbazing, maar ze worden natuurlijk van harte gefeliciteerd. Ik maak het uitje voor mezelf niet te laat, want ik plan morgen wel degelijk naar het ziekenhuis te gaan, in tegenstelling tot de Med. Students die redelijk vrij zijn in hun ziekenhuis dagen.

d8
ik verkies om naar het ziekenhuis tegaan en eventueel voorde lunch te vertrekken. eenmaal aangekomen in het assesment center blijkt de zaal ondergelopen te zijn omdat de afvoer van de waterbak van de ontwikkelmachine verstopt blijkt te zijn. Eerst kuissen, dan wachten op de "loodgieter" maar dat wachten werd me wat te lang dus ik ging terug naar de dienst radiologie. Waar ik weer met de vele studenten en het mobiele toestel ging spelen.
Voor het eerst een opmerking gehoord in de genre van: "Waarom staat mevrouw in de straling? Zij is jong en hoeft hier helemaal niet te zijn op dit moment, hebben jullie dan geen enkel benul van stralingsbescherming!!!" Dat was natuurlijk ook een van mijn eerste eigen bedenkingen de eerste dag. Maar wegens de taal was het mij nooit duidelijk wie patient was, en wie er bij hoorde als familie of als begeleider... bovendien halen constant verschillende studenten verschillende patienten binnen en werkt iedereen door elkaar...
Proberen in het vervolg toch wat aandachtiger te zijn?
vreemd genoeg wou de buis plots niet meer mee (we mochten de uit en aan zetten problem solving techniek niet toepassen, eerst de gebruikte casette ontwikkellen om te zien of deze bestraald was) Dat duurt dus eventjes makelijk een halfuur... Maar toch geraakten we klaar met werk tegen 14h.
Ik ging een Wedding kaartje kopen en begon een tekenigetje en een tekstje klaar te Maken voor M. en S., het afscheid was nogal triestig, maar tegelijk ook mooi.
vervolgens nog wat geschreven en muziekgeluisterd en kaartspelletje geleerd,... en kip uit blik met rijst en ajuin gekookt... mmmhhhhh en voor het eerst ook een glas Uganda Waragi gedronken(delokale sterkedrank op basis van gefermenteerde banaan)
en redelijk vroeg gaan slapen, morgen verhuis ik naar een eenpersoonskamer. dus wat opruimen enzo.


PS: een brikje chocolademelk uit een frigo(die echt goed werkt) in de supermarkt is heerlijk tijdens het naar huis wandellen.

d9
vanmorgend op het gemakje opgestaan en ontbeten, vandaag is eindwerk dag, dus ik zit gezellig heel de dag in de bibliotheek achter een computer. ondertussen schrijf ik ook mijn blog wat bij. Misschien dit weekend op trip naar Jinja

misschien denk ik er aan om binnenkort eens wat fotos up te loaden...
maar vanop deze computer is dat nogal lastig.

de pizza was heerlijk en het WIFI ding werkt zalig buiten

d3
Zaterdag verder gechilld zoals vrijdag
filmpje gezien pintje geronken 's avonds kleine boodschapjes gedaan. Wat rond gelopen, in de hoop de weg naar het ziekenhuis te vinden, maar ik vond enkel een gesloten achter ingang. Maar wel een goede zaak gedaan voor mijn orienteringsvermogen. In combinatie met de herinering aan de kaart van Kampala die ik EINDELIJK te pakken heb gekregen. Veel photos gepakt. ik probeer binnenkort het een het ander te publiceren.
m.a.w. pure vakantiedag

d4
zondag heb ik mij verdiept in de lokale festivalcultuur. Jaja het bloed kruipt waar het niet lopen kan he. we planden een uitstapje naar het strand (Lake Victoria), maar eenmaal daar bleek dat we een entrance fee moesten betalen voor het strand omdat er een muziekfestival ging zijn 's avonds met verschillende lokale artiesten. Ik weet 1000% zeker dat er iemand nu heel hard aant lachen is, omdat ze dit in mijn boekje had geschreven/voorspeld. Uiteindleijk hebben we heel de dag langs het strand en het zwembad gechilld en wat gegeten en 'savonds begon de muziek pas. Vreemde festival atmosfeer: iedereen zat met stoeltjes op het strand, daartussen wat mensen die bleven staan. Maar niemand die ook maar iets deed dat op dansen leek. De meeste artiesten kregen ook amper applaus, of enige reactie van het publiek. Ondnaks het feit dat er sommigen echt grote Showbeesten waren,... onbeschrijflijk. Maar de meerderheid van wat we zagen was een Dj die de plaatjes van de artiest opzette en de artiest die wat over zijn eigen plaat heen rapte, af en toe voledig "off the record" allerlei bullshit stond uit te kramen, en meestal nog gecombineerd met "obscene" dansjes met meisjes uit het publiek (waarvan ik er eentje niet meer dan 11 jaar schatte) Wat ook vreemd was, het podium stond vrij op het strand iedereen kan zomaar vrij rondlopen en ik ben er eens rondgelopen en onderdoorgelopen...uit nieuwsgierigheid. Als het regent is al het materiaal KLETSNAT, en ik zweer het jullie, het kan hier regenen. In alle geval zalig uitstapje.
De terugweg was mijn tweede nachtelijke ritje Entebbe-Kampala.... maar de heenweg was mijn eerste rit buiten de stad en het was zo mooi... iedereen dacht dat ik wagenziek was, of moe, maar ik was gewoon aan mijn raampje gekluisterd en gefascineerd uit het raam aan het kijken. Het is moeilijk te beschrijven wat er zo mooi aan is, want eigenlijk is alles stoffig en de huizen zijn geen architecturale wonders(behalve State House, dat is het presidentiele paleis in Entebbe) Gewoon de indruk dat alles zo anders is maakt het speciaal.

d5
Eindelijk => hospital day. Vol goede moed trok ik naar het ziekenhuis. Eerst onthutsende ontdekking: S., International Dean, bestaat eigenlijk uit twee S.s,... in hetzelfde buro. Tijdje later komt S. langs, dankzij wie ik in Uganda ben, maar het duurt een tijdje voor ik hem herken. Hij toont me het ziekenhuis, voornamelijk de medische beeldvormingsdiensten, nog redleijk veel rontgenzalen, verspreid over enkele diensten. een oude(1995) Siemens CT-scanner, dienst nucleaire geneeskunde met een mooie gamacamera, maar er is een PET-CT op komst... (voor de geintresseerden: de radionucliden worden ingevoerd uit Zuid-Afrika) Nog een boel andere diensten gezien en eveneens met Dr. K., radioloog, eventjes over en weer naar zijn huis gereden om eventueel daar te logeren, maar het is relatief duur, en de afstand tot het ziekenhuis is te groot om te compenseren, voor de relatieve "rust" en "veiligheid" op zijn terrein. Ik zal wel in EDGE HOUSE blijven denk ik. Ondertussen heeft er iemand zonet een aan huisgeleverde pizza voor mij besteld. Vervolgens nog met twee Nederlandse en een Australisch meisje een rondleiding gekregen doorheen de andere ziekenhuisdiensten, onze gids was ditmaal een lokale Med. Student die ons wel gezellig kon rondleiden. Ondertussen is het beginnen STORTregenen.
Het ziekenhuis bestaat hier voornamelijk uit 1groot gebouw(van op de fotos) en dan vele kleine paviljoentjes verspreid over de Heuvel. Toen de radioloog me terug afzette in de buurt van het ziekenhuis, heb ik kennisgemaakt met deze paviljoentjes... echt moeilijk om je weg daarin te vinden de eerste keer. Maar ik ben er geraakt.
Met een van de 2 S.s nog een rondleidingkje in Kampala gekregen, maar nergens geweest, waar ik het nog niet kende.
De taxiparks waar iedereen me voor had "gewaarschuwd" was inderdaad enorm, maar uiteindleijk bleek het gebruik ervan redelijk goed mee te vallen.

nu nog wat werken aan eindwerk, en erger nog stageplanning schrijven, en leerdoelen ... klasgenootjes zullen wel begrijpen wat ik bedoel(smileys zijn hier ongepast als anderen meelezen)

Misschien vind ik hier strax een gratis WIFI-spot op de campus(toevallige ontdekking van iemand) anders moet ik nog helemaal naar beneden naar Wandegeya voor een internetcafeetje...
...

Voor diegenen die een brief wilden schrijven: het wordt me afgeraden, "you'll probably never get it"

been searching for this inernet cafe for ages....

d0
vlucht verloopt gezellig, lang, leuk stewardesje, nooduitgang zitplaats dus veel beenruimte(ook leuke check-in madam dus) natuurlijk vries vertragingen, en dan nog boorddocumenten die ontbraken, en bijtanken,…. M.a.w. reden te meer voor andere mensen om zich op te winden (wat wil je ook met een mededeling als de volgende: "we are waiting for the receipt of the fuel we just loaded.") Wat de boorddocumenten betreft durf ik te wedden dat een zekere J.J. hier iets mee te maken had, hij wilde zeker zijn dat mijn vlieger absoluut veilig was, heel de lading nog eens gedubbelcheckt.
Bedankt allemaal om in mijn boekje te schrijven, ik zal proberen te voldoen aan al de vragen en wensen, maar ik beloof enkel iets aan F. : 'Pas de betises de ton genre, mais apres 3 jours deja des betises de mon genre…" JouL
Aankomst:rond 23h Entebbe-Kampala 35km klein uurtje rijden door den donker. Mijn extreem vriendelijke chauffeur pikt een eenzame lifter op die 10km door den donker plande te wandellen, en dropt hem veilig bij een hotel. Over vriendelijkheid gesproken. Eventjes later pikt hij nog twee vrienden op.
De autoradio verwelkomt mij met Michael Jackson Liberian Girl. Maar zodanig moe en aanedaan dat ik weinig spraakzaam ben en gewoon uit het raam staaren onder de indruk ben van de donkerte en de vele lichtjes. Ook al reed hij extreem rap, hij bleek heel ervaren en verantwoordelijke chauffeur te zijn.

d1
F! ge had gelijk => 1 theezakje meenemen had mijn redding geweest.
Ik was een wrak, maar probeerde beleefd met iedereen kennis te maken: Wasvrouw D., Poetsvrouw Y., huisgenotes A. en de zweedse wiens naam ik niet kan onthouden… Hollandse T. en nog twee gasten: N. en S., Huis"manager" R. die me ook meeneemt op een eerst tourtje doorheen Wandegeya en naar Kampala om een telefoonkaart, geld te wissellen en boodschappen. Mijn ontbijt was uiteindleijk rond 14h en tegen 20h avondetentje soupje gemaakt en gaan slapen en heerlijk geslapen.

d2
opgestaan met het geluid van duizenden vogels en apen(net als gisteren trouwens), wandelingetje doorheen de lege universiteit(het is nog minstens drie weken Long Break) mooie gebouwen, prachtige vogels en zoveel vlinders en insecten….
It is a beautiful country!!
Susan is me komen ophalen voor een babbeltje, telefoneren lukte niet echt vlot, mijn Engels en mijn telfoon gaan niet goed samen. Langsheen een ander studentenhuis geweest om de prijzen te vergelijken, misschien nog verhuizen, maar ik denk het niet.

Finally wat iedereen zich afvroeg: ik ook: NIEUWJAAR!!!
Natuurlijk allemaal een Happy New Year!!!
We made a huge feest dinner for 10 people students en local friends at our house (EDGE HOUSE). At midnight we just stood outside and huged each other like the usual new year scene. But it was really great to have friends to celebrate new year with. Later we went out Dancing at Iguana (lots of white people, but black prices…) and good music.
Het werd heel laat en zoals alstij op 1 januari ben ik een van de eerste wakker en verveel ik mij al heel de dag.

Besloten om eindelijk eens aan Belgie te laten weten waar ik zit.
Nu nog een internet café vinden en dit ergens op het wereldwijde net smijten.
Mijn adres komen jullie nog wel te weten eenmaal dat ik er zelf achter ben.